„JAROCKA”. TEKST MUSICALU: REMIGIUSZ GRZELA

Irena Jarocka zawsze chciała zaśpiewać taki koncert. Koncert wdzięczności dla fanów, współpracowników, bliskich. W swojej autobiograficznej książce pisała: „Dziękuję tym, którzy sprawiając mi ból, pomogli lepiej zrozumieć siebie. Tym, którzy mądrą radą spowodowali, że mogę iść. Tym, od których uczę się każdego dnia miłości, tolerancji i przebaczania”. Jej przesłaniem było: śpiewając miłuję. Stąd między innymi jej wielka, niegasnąca popularność. Jej piosenki odkrywają kolejne pokolenia. A przesłanie wędruje dalej. To na nim oparty jest biograficzny musical „Jarocka”. To nie tylko „tour de chant”, recital jej największych przebojów i mniej znanych piosenek, ale barwna opowieść o marzeniach, poszukiwaniach, olbrzymim sukcesie, ale także emigracji, tęsknocie za Polską, za śpiewaniem, o jej powrotach do kraju, chorobie, odchodzeniu a wreszcie o zwycięstwie, jakie odniosła swoim repertuarem, swoim wewnętrznym światłem, życiowym credo. W spektaklu zobaczymy Irenę Jarocką na scenach festiwalowych w Polsce, ale także m.in. w paryskiej „Olimpii”, na przesłuchaniu u Charlesa Aznavoura, śpiewającą „Kawiarenki” w Tokio, w wielu prywatnych sytuacjach. Po raz pierwszy w ogóle zaśpiewa na scenie balladę „Byłeś słońcem moich dni”. Za życia zaśpiewała ją tylko raz, nagrywając. – Nigdy już jej nie zaśpiewam. Nie wyobrażam sobie, że to, co mam, może się skończyć – mówiła wtedy mężowi, Michałowi Sobolewskiemu. Czym dzisiaj jest przesłanie Ireny Jarockiej? Jak zmienił się show biznes i jak zmienił się świat? Teraz otwiera kolejny rozdział. Do spektaklu powstaną nowe aranżacje jej piosenek. Irena Jarocka zejdzie na scenę, znów będzie koncertować z orkiestrą i wyruszy w trasę.

Autorem sztuki „Jarocka” jest Remigiusz Grzela – dramaturg, pisarz, dziennikarz. Był związany z teatrami Wytwórnia i Polonia. Był kierownikiem literackim Teatru Na Woli im. Tadeusza Łomnickiego, jest kierownikiem literackim Teatru Żydowskiego. Jest autorem sztuk m.in. “Uwaga – złe psy!” (obsypany nagrodami monodram Małgorzaty Rożniatowskiej w reż. Michała Siegoczyńskiego), “Błękitny diabeł” (monodram na 60-lecie pracy artystycznej Barbary Krafftówny w jej reżyserii – wspólnie z Józefem Opalskim), “Oczy Brigitte Bardot” (Teatr Na Woli, duet Barbary Krafftówny i Mariana Kociniaka, reż. Maciej Kowalewski), „Patty Diphusa” wg Pedro Almodovara (TR Warszawa, monodram Ewy Kasprzyk, reż. Marta Ogrodzińska), „Oriana Fallaci. Chwila, w której umarłam” (Teatr Studio, reżyseria i wykonanie Ewa Błaszczyk; Nagroda Literacka im. Leopolda Staffa 2018 – wspólnie z Ewą Błaszczyk). Autor kilkunastu książek, m.in. „Bagaże Franza K., czyli podróż, której nigdy nie było”, „Wolne”, „Było, więc minęło. Joanna Penson – dziewczyna z Ravensbrück, kobieta Solidarności, lekarka Wałęsy”, „Wybór Ireny”, „Obecność”, wywiadów-rzek „Spełniony” (z Marianem Kociniakiem), „Krafftówna w krainie czarów” (z Barbarą Krafftówną) a także powieści „Bądź moim Bogiem” i „Złodzieje koni”. Jego ostatnia książka „Podwójne życie reporterki. Fallaci. Torańska” otrzymała tytuł „Książki roku 2017 Magazynu Literackiego Książki”.